De auteur beschrijft vanuit haar eigen ervaring hoe zij dit spanningsveld heeft ervaren toen zij er tijdens haar opleiding tot psychiater met Open Dialogue aan de slag ging, en welke belemmerende en bevorderende factoren zij bij de inzet heeft ondervonden.

Achtergrond van Open Dialogue
Open Dialogue werd in de jaren 1980 ontwikkeld in West-Lapland, Finland. De methodiek werd ontwikkeld voor mensen met een psychotische problematiek, maar kent ondertussen een bredere toepassing. Open Dialogue legt de nadruk op het betrekken van het sociale netwerk van de cliënt bij zijn herstelproces. Open Dialogue werd verder ontwikkeld uit de ‘Need Adapted Treatment’, een methodiek die al in de jaren 1970 vorm kreeg en toegepast werd in Finland. Eén van de leidende principes van de ‘Need Adapted Treatment’ is dat behandeling wordt afgestemd op de behoeften die de cliënt zelf aangeeft (Alanen, 2009). Open Dialogue heeft zeven kernprincipes, waarvan vijf principes betrekking hebben op de organisatie en twee op de inhoud van de methodiek (Corstens et al., 2020).

Organisatorische principes
1. Onmiddellijke hulp binnen 24 uur.
2. Perspectief van het sociaal netwerk; vanaf de eerste bijeenkomst.
3. Flexibiliteit en mobiliteit (tijd, plaats en inhoud naar behoefte).
4. Verantwoordelijkheid, vanaf het eerste contact.
5. Psychologische continuïteit (zelfde team, nu en bij terugval).

Lees de complete editie via deze pagina. Nog geen abonnee? Klik dan hier.