Een schets van de daklozenzorg
Voor een portret van het Groot Walenburgs Vuilharmonisch Orkest, een beroemd daklozenorkest in Amsterdam en wijde omstreken, liep ik in het najaar van 1995 de smalle Nieuwmarktbuurt in. Het was mijn eerste kennismaking met de dak- en thuislozenopvang. Ik aarzelde even op de vuilstenen trap van het oude ‘internaat voor dakloze mannen’ van de toenmalige stichting Huis voor Onbehuisden (HVO). In de buurt zag je de bewoners vaak lopen. Sommigen onder invloed van alcohol, of wanen, onverwacht schreeuwend. Woeste fi guren die tegenwoordig als ‘verward’ bestempeld zouden worden. ‘De meeste van onze gasten lopen bij de Riagg (ambulante ggz) vertelde stafl id Theo Meijer in zijn kantoortje, wijzend op potten en dozen vol pillen. ‘Maar ze krijgen hier slechts een fractie van de medicijnen die ze in een psychiatrische inrichting moeten gebruiken. Ze hebben vaak nog wanen, maar zo is het aanvaardbaar en houden ze ook nog iets van hun eigen leven.’

Lees de complete editie via deze pagina. Nog geen abonnee? Klik dan hier.