Van mensen met psychische aandoeningen en psychosociale beperkingen

Natuur als beste medicijn

45 jaar ben ik als de ambulance me naar een psychiatrische inrichting brengt. Ernstig doorgedraaid na een uitputtende sensitivitytraining. Diagnose: psychose. Geen kleintje. De logeerpartij duurt uiteindelijk een klein half jaar. In al mijn gekte laaf ik me zes maanden lang aan de natuur. Een groot en afwisselend park rond de kliniek voelt als een oase. Ik loop er minstens twee keer per dag een uitgebreide ronde. De rust. De ruimte. De natuur waar alles is zoals het is. De natuur die niet oordeelt. Die natuur blijkt een perfect medicijn.


Alsof er vijftien Duracell batterijen in me op hol zijn geslagen. Zo hyper voel ik me. Ik doe een intensieve psychologische training. Confronterend én afmattend door halve nachten doorgaan. De ideale cocktail om door te draaien, zeker als je daar gevoelig voor bent. Adrenaline en gedachten gieren kriskras door mijn hoofd, ik associeer non-stop. Lang verhaal kort: ik word uit de training gehaald en beland in een psychiatrische kliniek.

Lees het artikel verder via deze pagina. Nog geen abonnee? Klik dan hier.